اپاندیموم از تشخیص تا درمان

برای درمان تومور اپاندیموم، بیمار تحت نظر یک تیم پزشکی شامل متخصص غدد، جراح مغز و اعصاب و متخصص مغز و اعصاب خواهید بود که می‌توانند درمان‌های زیر را توصیه کنند:

• دنبال کردن و پیگیری:

ازآنجایی‌که بسیاری از تومورهای اپاندیموما به‌کندی رشد می‌کنند، درصورتی‌که علائمی از این بیماری در بیمار دیده نشود، ممکن است به درمان نیازی نداشته باشید. در عوض پزشک می‌تواند علائم وی را تحت نظر داشته باشد و انجام سالانه‌ی MRI را به بیمار توصیه کند و آن‌ها را موردبررسی قرار دهد.

• جراحی:

اگر تومور بزرگ‌تر باشد یا موجب بروز علائمی شده است، پزشک می‌تواند انجام جراحی با استفاده از ابزاری کوچک را توصیه کند. برای تومورهای نخاعی، جراح یک برش کوچک در طناب نخاعی ایجاد و تومور را خارج می‌کند. برای تومورهای مغزی، جراح بخشی از جمجمه را برمی‌دارد و یک قسمت بسیار کوچک از بافت مغز را برش می‌دهد و برمی‌دارد.

سپس سلول‌ها را در زیر یک میکروسکوپ موردبررسی قرار می‌دهد. اگر سلول‌های سرطانی مشاهده شود، جراح در همان جراحی تا جایی که امکان دارد تومور را خارج می‌سازد. در اکثر موارد تومورها را می‌توان به روشی بی‌خطر خارج کرد و هیچ عوارضی از جراحی برای بیمار باقی نخواهد ماند. ممکن است بعد از جراحی نخاع، پاهای بیمار کمی بی‌حس باشند.

بعد از جراحی، جراح تومور را بررسی خواهد کرد تا مطمئن شود که دارای سلول‌های سرطانی است. همچنین ممکن است برای بررسی اینکه جراح کل تومور را خارج ساخته است، یک ام آر آی جدید انجام شود. اگر بخشی از آن هنوز در مغز باقی‌مانده باشد، ممکن است به عمل جراحی دیگری برای برطرف کردن باقی‌مانده‌ی آن نیاز داشته باشد.

• پرتو درمانی یا شیمی‌ درمانی:

حتی اگر جراح همه‌ی تومور را خارج کند، شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی برای کشتن هرگونه سلول سرطانی توصیه خواهد کرد.

پرتودرمانی یا رادیوتراپی برای کودکان زیر 3 سال خطرناک‌تر است زیرا احتمال ابتلا به مشکلات رشدی در آن‌ها را بالا می‌برد، بنابراین برای انتخاب بهترین گزینه‌ی درمان برای کودکتان باید با پزشک خود مشورت کنید.

برای افراد بالای ۳ سال شیمی درمان موثر نمی‌باشد. برای کمتر از سه سال هم به دلیل اینکه امکان رادیوتراپی وجود ندارد شیمی درمانی انجام می شود.