مننگومیلوسل در کودکان چیست؟
مننگومیلوسل که نوعی اسپینا بیفیدا است. اسپینا بیفیدا یک نقص مادرزادی است که در آن کانال نخاع و ستون فقرات قبل از تولد نوزاد درستی تکامل پیدا نکرده است. به این نوع نقص مادرزادی، نقص لوله عصبی نیز می گویند. در این عارضه، بسته نشدن مهره ها سوراخ بزرگی ایجاد می کند و نخاع نوزاد خارج از ستون فقرات قرار گرفته و این بیرون زدگی می تواند در هر قسمتی از ستون مهره ها رخ می دهد اما شایع ترین محل در ناحیه کمری و کمری – سینه ای است. طناب نخاعی و مننژها (بافتی که نخاع را می پوشاند) ممکن است از پشت کودک بیرون بزند. در برخی موارد، پوست پشت کودک، نخاع و مننژها را می پوشاند.
اسپینا بیفیدا (مهره شکاف دار) بیشتر به سه شکل ظاهر می شود:
- اسپینا بیفیدا occultaیا نهان
- مننگوسل
- مننگومیلوسل (میلومننگوسل)
- از این سه، مننگومیلوسل شدیدترین است. Spina bifida occulta خفیف ترین و شایع ترین است.
علائم میلومننگوسل
نوزاد مبتلا به مننگومیلوسل در حالی به دنیا می آید که طناب نخاعی در معرض دید قرار دارد. یک کیسه در قسمت میانی و پایین کمر کودک ممکن است طناب نخاعی در معرض دید را بپوشاند. علائم دقیق و شدت آنها به مورد خاص کودک بستگی دارد. مننگومیلوسل اغلب بسیار شدید است، زیرا نخاع معمولاً به درستی رشد نکرده و مغز معمولاً تحت تأثیر این امر قرار می گیرد. ناهنجاری های نخاعی اغلب باعث مشکلاتی در عملکرد پا، مثانه و روده می شود. برخی از کودکان ممکن است کنترل کامل مثانه یا روده خود را از دست بدهند. پاهای آنها ممکن است تا حدی یا به طور کامل فلج شده یا فاقد حس باشد. در سایر کودکان، این اعضای بدن و عملکرد آنها فقط به میزان خفیفی تحت تأثیر قرار می گیرند.
سایر علائم احتمالی عبارتند از:
ناهنجاری های ارتوپدی
هیدروسفالی (جمع شدن مایع در جمجمه که منجر به تورم مغز می شود)
ناهنجاری آرنولد کیاری (نقص ساختاری در بخشی از مغز که تعادل را کنترل می کند)
کودک مبتلا به مننگومیلوسل در معرض خطر ابتلا به مننژیت باکتریایی است.
علت ایجاد مننگومیلوسل چیست؟
پزشکان متخصص مغز و اعصاب دقیقاً نمی دانند که چرا این وضعیت رخ می دهد. ممکن است کمبود اسید فولیک قبل و در اوایل بارداری باعث اختلال در رشد نخاع شود. این وضعیت همچنین ممکن است تا حدی ژنتیکی باشد. اما در بسیاری از موارد، هیچ ارتباط خانوادگی وجود ندارد.
چگونه میلومننگوسل تشخیص داده می شود؟
این وضعیت معمولاً در سه ماهه دوم بارداری تشخیص داده می شود، زمانی که زنان می توانند آزمایش خونی به نام غربالگری چهارگانه انجام دهند. این آزمایش می تواند چندین بیماری از جمله مننگومیلوسل، سندرم داون و سایر بیماری های مادرزادی نوزاد را بررسی کند. اکثر زنانی که نوزادی با نقص لوله عصبی دارند، سطح آلفا فتوپروتئین مادری (AFP) در آن ها افزایش یافته است. اگر تست غربالگری مثبت باشد، آزمایش‌های بیشتر مانند سونوگرافی بارداری یا آمنیوسنتز می‌تواند تشخیص را تایید کند.
میلومننگوسل چگونه درمان می شود ؟
این وضعیت معمولا در اوایل بارداری تشخیص داده می شود. برخی از زنان ترجیح می دهند بارداری را خاتمه دهند. اگر این کار را انجام ندهید، به احتمال زیاد کودک شما پس از تولد به جراحی نیاز خواهد داشت. جراحی سریع می تواند به محافظت از کودک در برابر عفونت هایی مانند مننژیت کمک کند. پزشک شما ممکن است آنتی بیوتیک ها را به عنوان یک اقدام اضافی در پیشگیری از این عفونت ها تجویز کند. اگر کودک هیدروسفالی دارد، ممکن است نیاز به کارگذاری شنت بطنی صفاقی داشته باشد. شنت مایع اضافی را از اطراف مغز تخلیه می کند و فشار را کاهش می دهد. کودک ممکن است کنترل مثانه نداشته باشد. در این صورت، ممکن است به یک کاتتر برای کمک به تخلیه مثانه نیاز داشته باشند.
به دلیل تأثیری که این وضعیت می تواند بر اندام تحتانی کودک داشته باشد، ممکن است نیاز به استفاده از بریس داشته باشد. بریس ها ابزارهای ارتوپدی هستند که از پاها یا قسمت اصلی بدن حفاظت می کنند.
در بیشتر موارد، درمان کودک مادام العمر خواهد بود. آنها باید به طور منظم به پزشک مراجعه کنند تا مشکلات در حال توسعه را بررسی کنند. همچنین ممکن است برای ادامه زندگی نیاز به استفاده از ویلچر داشته باشند.
شماره های تماس جهت دریافت نوبت
